زمان خوشدلی دریاب و دریاب                    

                                     که دائم درصدف گوهر نباشد  

دوستان عزیز سلام .خیلی خشحالیم که افتتاح وبلاگمون مصادف باروز جوان شده .این روز را به همه جوانان کشورمون تبریک می گیم .  

جوانی بهار عمره و جوانان جوانه های سبز زندگی و نمونه های ناب سازندگی.

اگه عمر آدمی طلاست، اوقات جوانی کیمیاست.اما شاید تو این روز و روزگاران خیلی ازجوانها رامی بینیم که در وجودشون از طراوت و نشاط جوانی خبری نیست و بالعکس بعضی پیرزن ها یا پیرمردها را می بینیم که با گذشت سالیان از عمرشون دلشون با طراوت و جوان مونده.

راستی علت این امر چیه؟

لابلای حرفهای خیی از جوانها علت این امر را بهتر می شه دید.مثلا بعضی هاشون می گن احساس بی هویتی می کنیم ؛یا هدف خاصی تو زندگی نداریم،نمی دونیم برا چی زندگی می کنیم؛ تکیه گاه قابل اعتمادی نداریم.

بعضی این تکیه گاه را توی دوستی های ظاهری می دونند اما دیر یا زود سرشون به سنگ می خوره و خسته تر از قبل می شوند.

راستی این آرامش درونی را تو کجا باید پیدا کرد؟

آیازندگی امروزی با این همه زرق و برق می تونه روح پرتلاطم جوان را به آرامش برسونه؟ آیاسایتها، ماهواره ها، رسانه ها امکانات رسیدن جوان به آرامش را فراهم می کنند؟اگر اینطوره چرا جوانان باید سرگردون و مضطرب بمونند؟

یه روحانی که سالها تو آمریکا تبلیغ می کرد می گفت:یه روز خانمی سی دی هایی که تو دستش بود جلو چشم من زمین زد و گفت آخرین حربه غرب برا آرامش ما موسیقی بود که اون هم شکست خورد.

راستی این همه سر و صدا و موسیقی که تو دنیا زیاد شده، آیا نشونه این نیست که بشر از درون آروم نیست و می خواد از بیرون خودش را به آرامش برسونه ؟

یادمه برای عیادت یکی از دوستام رفته بودم بیمارستان .تو گوشه حیاط چشمم افتاد به بیمارای روانی که برای هواخوری اومده بودند بیرون. جلورفتم با یکیشون که قرار بودبه زودی مرخص بشه صحبت کردم.صحبت هاش هنوز نقش دلمه.می گفت: اینا می خواهند ما را با موسیقی و رقص درمانی معالجه کنند اما کاش می فهمیدند که اثر این چیزها موقتی و زود گذره . آرامشی که دائمیه توجه به خداست.

می گفت :اگه یاد خدا توی دلمون بود و به او وابسته بودیم کارمون به اینجاها کشیده نمی شد.

آره واقعا علاج این همه دغدغه و تشویش توی این آیه قرآنه که کاش همه مون قابش می کردیم و اول تو عمق قلبمون نصبش می کردیم بعد هم به جای تصاویر خواننده هایی که به خاطر  کمبود شخصیت وبی هویتی خودشون را جلو چشم ما گذاشتند؛ جلو چشممون بود و روزی یه لحظه هم که شده درکنار این همه افکار پوچمون به اون فکر می کردیم.

الا بذکر الله تطمئن القلوب؛تنهای تنها با ذکر خدا دل آرام می شود.

آره جوان واقعی اونه که دلش با خدا گره خورده و همین امر باعث طراوت و سرور درونیش می شه.

بذارید تو این روز عزیز یادی هم از جوانهای شهیدمون بکنیم.می گویند: شهید ردانی پور شب عروسیش وقتی همه رفقاش مشغول بگو بخند بودند، دراومدحرفی زد که اشک هه رو درآورد.

گفت :رفقا شادی ما تو اینجور چیزها نیست.شادی ما اون موقعیه که جلو چشم محبوبمون در خون خودمون بغلطیم وجون بدیم.

دوسه روزبعد نوک قله کوه که نماد روح بزرگش بود به آرزوش رسید. عزیزان، ما هم مثل خودتون جوانیم و هیچ ادعایی نداریم.فقط می خواهیم با همفکری همدیگه یه افق تازه ای به سمت خودمون و همه کسانی که تشنه این حرفان بازکنیم.برای این هدف هم به کمک همه شما محتاجیم.

جوان باشید و باطراوت.